การขาดการนอนหลับเป็นที่ทราบกันดีว่าส่งผลเสียต่อการทำงานของมนุษย์ ตัวอย่างเช่น มีความเกี่ยวข้องกับการขาดสมาธิและความจำ ตลอดจนความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของอุบัติเหตุทางรถยนต์ ปัญหาเกี่ยวกับหัวใจ และปัญหาทางการแพทย์อื่นๆ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่งานวิจัยบางชิ้นได้กล่าวถึงการฟื้นตัวหลังจากการอดนอนเรื้อรัง ยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการฟื้นตัวเต็มที่จากการนอนหลับที่ไม่เพียงพอเป็นเวลานาน

เพื่อให้ความกระจ่างในหัวข้อนี้มากขึ้น Ochab และเพื่อนร่วมงานได้ทำการศึกษาเล็กๆ กับผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพแข็งแรงหลายคนซึ่งจำกัดการนอนหลับอย่างมีจุดประสงค์ 10 วัน ตามด้วย 7 วันพักฟื้นจากการนอนไม่จำกัด ผู้เข้าร่วมศึกษาเสร็จสิ้นการศึกษาในสภาพแวดล้อมแบบวันต่อวันตามปกติและสวมเซ็นเซอร์ข้อมือเพื่อตรวจสอบรูปแบบการนอนหลับและกิจกรรมในแต่ละวัน พวกเขายังได้รับการตรวจคลื่นไฟฟ้าสมองทุกวัน (EEG) เพื่อติดตามการทำงานของสมอง และพวกเขาตอบคำถามประจำวัน (งาน Stroop) เพื่อวัดเวลาตอบสนองและความแม่นยำ

หลังจากพักฟื้น 7 วัน ผู้เข้าร่วมยังไม่ได้กลับไปนอนก่อนหลับในการวัดการทำงานส่วนใหญ่ ซึ่งรวมถึงการวัดการทำงานของสมอง EEG รูปแบบการพักผ่อนเทียบกับกิจกรรมที่ตรวจจับโดยเซ็นเซอร์ข้อมือ และความแม่นยำในงาน Stroop มีเพียงเวลาตอบสนองของพวกเขาเท่านั้นที่ฟื้นคืนสู่ระดับการตรวจวัดพื้นฐาน

ในขณะที่นักวิจัยตั้งข้อสังเกตว่าเป็นการยากที่จะเปรียบเทียบผลลัพธ์เหล่านี้กับการศึกษาอื่น ๆ ที่ใช้วิธีการต่างๆ กัน แต่การค้นพบนี้ให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่ ๆ ในการฟื้นตัวจากการสูญเสียการนอนหลับเรื้อรัง การวิจัยในอนาคตสามารถขยายไปสู่ผู้เข้าร่วมจำนวนมากขึ้น ตรวจสอบระยะเวลาการพักฟื้นที่ยาวนานขึ้น และคลี่คลายลำดับที่หน้าที่ต่างๆ จะกลับมาเป็นปกติ

ผู้เขียนกล่าวเสริมว่า "การตรวจสอบกระบวนการฟื้นตัวหลังการจำกัดการนอนหลับเป็นเวลานานเผยให้เห็นว่า ความแตกต่างในการตอบสนองทางพฤติกรรม การเคลื่อนไหว และประสาทสรีรวิทยาต่อการสูญเสียการนอนหลับและการฟื้นตัว"